Οι ανοσοσφαιρίνες G και οι ανοσοσφαιρίνες M, επίσης γνωστές ως IgG και IgM, είναι αντισώματα που παράγει ο οργανισμός όταν έρχεται σε επαφή με κάποιον τύπο επεμβατικού μικροοργανισμού. Αυτά τα αντισώματα παράγονται για την προώθηση της εξάλειψης βακτηρίων, ιών, παρασίτων και μυκήτων, καθώς και τοξινών που παράγονται από αυτούς τους μικροοργανισμούς όταν εισβάλλουν στο σώμα.
Το IgM είναι το πρώτο αντίσωμα που παράγεται όταν υπάρχει μόλυνση και θεωρείται ένας δείκτης οξείας φάσης της λοίμωξης. Το IgG παράγεται κάπως αργότερα, αλλά βρίσκεται ακόμη στο οξεικό στάδιο μόλυνσης, αλλά παράγεται σύμφωνα με τον εισβάλλοντα μικροοργανισμό, θεωρείται πιο συγκεκριμένο, εκτός από το να παραμένει κυκλοφορούν στο αίμα, προστατεύοντας το άτομο από πιθανές μελλοντικές μολύνσεις από τον ίδιο μικροοργανισμό. Κατανοήστε πώς λειτουργεί το ανοσοποιητικό σύστημα.
Η παραγωγή IgG προκαλείται επίσης από τον εμβολιασμό, προκειμένου να προστατευθεί το σώμα έναντι ενός συγκεκριμένου μολυσματικού παράγοντα. Έτσι, η IgG είναι ένα είδος μνήμης που το σώμα δημιουργεί για το υπόλοιπο της ζωής.
Γιατί γίνεται η εξέταση;
Ο ορολογικός έλεγχος IgG και IgM χρησιμοποιείται για την ανίχνευση του σταδίου διαφόρων ασθενειών, όπως η τοξοπλάσμωση, η ερυθρά και η μόλυνση με κυτταρομεγαλοϊό, για παράδειγμα. Όταν εμφανιστεί μια νέα μόλυνση, τα πρώτα αντισώματα που παράγονται είναι το IgM που μειώνεται καθώς ελέγχεται η μόλυνση, προκαλώντας IgG, τα οποία παραμένουν για το υπόλοιπο της ζωής.
| Αρνητική IgG | Θετική IgG | |
|---|---|---|
| IgM αρνητικό |
Το άτομο δεν έχει έρθει ποτέ σε επαφή με τον μικροοργανισμό. | Το άτομο ήλθε σε επαφή με τον μικροοργανισμό σε μια παλιά λοίμωξη ή είχε επιτυχία με το εμβόλιο. |
| Θετικό IgM | Το άτομο έχει ή έχει μερικές μέρες με οξεία λοίμωξη. | Το άτομο είχε μια πρόσφατη μόλυνση για εβδομάδες ή μήνες. |
Έτσι, η ύπαρξη μεγάλων ποσοτήτων IgM για την ερυθρά, για παράδειγμα, είναι ένα σημάδι ότι η λοίμωξη είναι πρόσφατη και όταν τα επίπεδα τους πέφτουν, παραμένει η IgG, που σημαίνει ότι η λοίμωξη ελέγχεται και ο οργανισμός παράγει συγκεκριμένα αντισώματα έναντι αυτού του ιού, επιτυγχάνοντας έτσι ανοσοποιητική μνήμη για αυτήν την ασθένεια.
Επομένως, σε στενή επαφή με τον ιό, ο κίνδυνος εμφάνισης της νόσου θα ήταν ελάχιστος επειδή το άτομο θα είχε αντισώματα IgG ειδικά για την ερυθρά που θα ενεργούσαν αμέσως. Το ίδιο ισχύει και για τον εμβολιασμό, όπου, στις περισσότερες περιπτώσεις, δίδονται απενεργοποιημένοι ιοί που επάγουν τον σχηματισμό ειδικών IgGs.
IgG και IgM κατά την εγκυμοσύνη
Κατά τη διάρκεια της εγκυμοσύνης, ο γιατρός μπορεί να κάνει ορισμένες εξετάσεις αίματος για να εντοπίσει τις λοιμώξεις που είχε ήδη η γυναίκα και να αξιολογήσει την ανοσοποιητική του κατάσταση με δοσολογία συγκεκριμένων αντισωμάτων για κάθε ένα από τους μολυσματικούς παράγοντες.
Υπάρχουν 5 λοιμώξεις που παραμένουν στην εγκυμοσύνη, μπορεί να έχουν υψηλό κίνδυνο μετάδοσης στο έμβρυο και είναι ακόμη πιο σοβαρές όταν η μητέρα χωρίς αντισώματα σε έναν από αυτούς τους ιούς απέκτησε την ασθένεια κατά τη διάρκεια της εγκυμοσύνης, όπως στην περίπτωση της τοξοπλάσμωσης, της σύφιλης, ερυθρά, απλό έρπη και κυτταρομεγαλοϊό. Δείτε πώς ο κυτταρομεγαλοϊός μπορεί να επηρεάσει το μωρό και την εγκυμοσύνη.
Επομένως, είναι πολύ σημαντικό να διεξάγεται ο εμβολιασμός της ερυθράς περίπου ένα μήνα πριν από την εγκυμοσύνη και να εκτελείται ορολογικός έλεγχος προκειμένου να αντιμετωπιστούν εκ των προτέρων οι άλλες λοιμώξεις. Δείτε τις συνέπειες της ερυθράς κατά την εγκυμοσύνη.
