Η πνευματική ανεπάρκεια αντιστοιχεί στην καθυστέρηση της γνωστικής ανάπτυξης ορισμένων παιδιών που μπορεί να γίνει αντιληπτή από μαθησιακές δυσκολίες, μικρή αλληλεπίδραση με άλλους ανθρώπους και αδυναμία εκτέλεσης απλών και επαρκών δραστηριοτήτων για την ηλικία τους.
Η διανοητική αναπηρία, που ονομάζεται επίσης ID, είναι μια αναπτυξιακή διαταραχή που επηρεάζει περίπου το 2 έως 3 τοις εκατό των παιδιών και μπορεί να συμβεί λόγω ποικίλων καταστάσεων, από επιπλοκές κατά τη διάρκεια της εγκυμοσύνης ή του τοκετού σε γενετικές αλλαγές όπως το Σύνδρομο Down το X-Fragile Syndrome, για παράδειγμα. Μάθετε ποια είναι τα χαρακτηριστικά του ευθραυσμένου συνδρόμου X.
Αυτή η διαταραχή μπορεί να γίνει αντιληπτή από τους γονείς ή το δάσκαλο στο σχολείο, ωστόσο, η θεραπεία πρέπει να γίνει από μια πολυεπιστημονική ομάδα με σκοπό την τόνωση όλων των γνωστικών λειτουργιών, ευνοώντας τη διαδικασία μάθησης και σχέσεων με άλλους ανθρώπους. Έτσι, είναι σημαντικό το παιδί να έχει άμεση και συνεχή παρακολούθηση από τον παιδίατρο, τον λογοθεραπευτή, τον παιδαγωγό και τον ψυχοθεραπευτή, για παράδειγμα.
Πώς να προσδιορίσετε
Είναι δυνατόν να εντοπιστεί η πνευματική ανεπάρκεια παρατηρώντας τη συμπεριφορά του παιδιού κατά την καθημερινή ζωή. Συνήθως δεν παρουσιάζει την ίδια συμπεριφορά με τα άλλα παιδιά της ίδιας ηλικίας, είναι πάντα απαραίτητο για έναν ενήλικα ή για ένα μεγαλύτερο παιδί να είναι γύρω για να βοηθήσει στην εκτέλεση κάποιας ενέργειας, για παράδειγμα.
Συνήθως τα παιδιά με νοητική καθυστέρηση έχουν:
- Δυσκολία στην εκμάθηση και κατανόηση.
- Δυσκολία στην προσαρμογή σε οποιοδήποτε περιβάλλον.
- Έλλειψη ενδιαφέροντος για καθημερινές δραστηριότητες.
- Απομόνωση από την οικογένεια, τους συναδέλφους ή τον δάσκαλο, για παράδειγμα;
- Δυσκολία συντονισμού και συγκέντρωσης.
Επιπλέον, είναι πιθανό ότι το παιδί έχει αλλαγές στην όρεξη, υπερβολικό φόβο και δεν είναι σε θέση να εκτελέσει δραστηριότητες που είχε προηγουμένως.
Κύριες αιτίες
Η πιο συνηθισμένη αιτία της διανοητικής αναπηρίας είναι οι γενετικές διαταραχές όπως το σύνδρομο Down, το X-εύθραυστο, το Prader-Willi, ο Angelman και το Williams, για παράδειγμα. Όλα αυτά τα σύνδρομα συμβαίνουν λόγω μεταλλάξεων στο DNA και μπορεί να οδηγήσουν, μεταξύ άλλων συμπτωμάτων, σε πνευματική ανεπάρκεια. Άλλες αιτίες πνευματικής αναπηρίας είναι:
- Προγεννητικές επιπλοκές, όπως η κύηση, ο διαβήτης κύησης, η χρήση ναρκωτικών, το κάπνισμα, ο αλκοολισμός, η χρήση ναρκωτικών και λοιμώξεις, όπως η σύφιλη, η ερυθρά και η τοξοπλάσμωση.
- Περιγεννητικές επιπλοκές που συμβαίνουν από την έναρξη της εργασίας μέχρι τον πρώτο μήνα της ζωής του μωρού, όπως η μειωμένη παροχή οξυγόνου στον εγκέφαλο, ο υποσιτισμός, η πρόωρη γήρανση, το χαμηλό βάρος κατά τη γέννηση και ο σοβαρός νεογέννητος ίκτερος.
- Υποσιτισμός και σοβαρή αφυδάτωση, η οποία μπορεί να συμβεί μέχρι το τέλος της εφηβείας και να οδηγήσει σε διανοητική αναπηρία.
- Δηλητηρίαση ή δηλητηρίαση από φάρμακα ή βαρέα μέταλλα.
- Λοιμώξεις κατά τη διάρκεια της παιδικής ηλικίας που μπορεί να οδηγήσουν σε νευρωνική εξασθένιση, μειώνοντας τη γνωστική ικανότητα, όπως η μηνιγγίτιδα, για παράδειγμα;
- Καταστάσεις που μειώνουν την παροχή οξυγόνου στον εγκέφαλο, η οποία μπορεί να οδηγήσει σε διανοητική αναπηρία. Γνωρίστε τις κύριες αιτίες της υποξίας στον εγκέφαλο.
Εκτός από αυτά τα αίτια, η νοητική αναπηρία μπορεί να συμβεί σε έμφυτα σφάλματα μεταβολισμού, τα οποία είναι γενετικές αλλοιώσεις που μπορεί να εμφανιστούν στον μεταβολισμό του παιδιού και να οδηγήσουν στην ανάπτυξη μερικών ασθενειών, όπως ο συγγενής υποθυρεοειδισμός και η φαινυλοκετονουρία. Κατανοήστε καλύτερα τι είναι η φαινυλοκετονουρία.
Πράγματα που πρέπει να κάνετε
Εάν γίνει διάγνωση διανοητικής αναπηρίας, είναι σημαντικό να διεγείρονται συχνά οι γνωστικές και πνευματικές ικανότητες του παιδιού και μια πολύπλευρη ομάδα να είναι σημαντική.
Στο σχολείο, για παράδειγμα, είναι σημαντικό οι εκπαιδευτικοί να κατανοήσουν την ανάγκη δυσκολίας του μαθητή και να αναπτύξουν ένα συγκεκριμένο πρόγραμμα σπουδών για το παιδί. Επιπλέον, είναι σημαντικό να τη διατηρήσετε ολοκληρωμένη και να τονωθεί η επαφή και η αλληλεπίδρασή σας με άλλους, η οποία μπορεί να γίνει μέσω επιτραπέζιων παιχνιδιών, παζλ και mime, για παράδειγμα. Αυτή η δραστηριότητα, εκτός από την προώθηση της κοινωνικής επαφής, επιτρέπει στο παιδί να γίνει πιο εστιασμένη, γεγονός που τον κάνει να μάθει λίγο πιο γρήγορα.
Είναι επίσης σημαντικό ο δάσκαλος να σέβεται τον ρυθμό μάθησης του παιδιού, να επιστρέφει σε ευκολότερα θέματα ή δραστηριότητες, εάν είναι απαραίτητο. Κατά τη διάρκεια της διαδικασίας τόνωσης της μάθησης, είναι ενδιαφέρον το γεγονός ότι ο δάσκαλος προσδιορίζει τον τρόπο με τον οποίο το παιδί ταιριάζει καλύτερα τις πληροφορίες και το περιεχόμενο, είτε με οπτικά ή ακουστικά ερεθίσματα, για παράδειγμα, και στη συνέχεια είναι δυνατόν να δημιουργηθεί ένα εκπαιδευτικό σχέδιο βασισμένο στην καλύτερη ανταπόκριση του παιδιού.
