Η πολυμυοσίτιδα είναι μια σπάνια, χρόνια και εκφυλιστική ασθένεια που χαρακτηρίζεται από προοδευτική φλεγμονή των μυών, προκαλώντας πόνο, αδυναμία και δυσκολία στην εκτέλεση κινήσεων. Η φλεγμονή εμφανίζεται συνήθως στους μυς που σχετίζονται με τον κορμό, δηλαδή μπορεί να υπάρχει εμπλοκή του λαιμού, του ισχίου, της πλάτης, των μηρών και των ώμων, για παράδειγμα.
Η κύρια αιτία της πολυμυοσίτιδας είναι αυτοάνοσες ασθένειες, στις οποίες το ανοσοποιητικό σύστημα αρχίζει να προσβάλει το ίδιο το σώμα, όπως η ρευματοειδής αρθρίτιδα, ο λύκος, το σκληρόδερμα και το σύνδρομο Sjogren, για παράδειγμα. Αυτή η ασθένεια είναι συχνότερη στις γυναίκες και συνήθως εμφανίζεται μεταξύ των ηλικιών 30 και 60 ετών, με τη σπάνια εμφάνιση πολυμυοσίτιδας στα παιδιά.
Η αρχική διάγνωση γίνεται από την αξιολόγηση των συμπτωμάτων του ατόμου και του οικογενειακού ιστορικού και η θεραπεία περιλαμβάνει συνήθως τη χρήση ανοσοκατασταλτικών φαρμάκων και φυσικής θεραπείας.
Κύρια συμπτώματα
Τα κύρια συμπτώματα της πολυμυοσίτιδας σχετίζονται με τη φλεγμονή των μυών και είναι:
- Πόνος στις αρθρώσεις.
- Πόνος στους μυς.
- Μυϊκή αδυναμία.
- Κόπωση.
- Δυσκολία στην εκτέλεση απλών κινήσεων, όπως η ανύψωση από μια καρέκλα ή η τοποθέτηση του βραχίονα πάνω από το κεφάλι.
- Απώλεια βάρους.
- Πυρετός.
- Αλλαγή στο χρώμα των άκρων των δακτύλων, γνωστό ως φαινόμενο Raynaud ή ασθένεια.
Μερικοί άνθρωποι με πολυμυοσίτιδα μπορεί να έχουν εμπλοκή του οισοφάγου ή των πνευμόνων, οδηγώντας σε δυσκολία κατάποσης και αναπνοής, αντίστοιχα.
Η φλεγμονή συνήθως εμφανίζεται και στις δύο πλευρές του σώματος και, αν δεν θεραπευτεί, μπορεί να προκαλέσει ατροφία των μυών. Ως εκ τούτου, κατά την ταυτοποίηση οποιουδήποτε από τα συμπτώματα, είναι σημαντικό να πάτε στο γιατρό ώστε να μπορεί να γίνει η διάγνωση και να ξεκινήσει η θεραπεία.
Πολυμυοσίτιδα και δερματομυοσίτιδα
Όπως και η πολυμυοσίτιδα, η δερματομυοσίτιδα είναι επίσης μια φλεγμονώδης μυοπάθεια, δηλαδή μια χρόνια εκφυλιστική ασθένεια που χαρακτηρίζεται από φλεγμονή των μυών. Ωστόσο, εκτός από τη μυϊκή δυσλειτουργία, η δερματομυοσίτιδα προκαλεί αλλοιώσεις του δέρματος, όπως κόκκινα μπαλώματα στο δέρμα, ειδικά στις αρθρώσεις των δακτύλων και στα γόνατα, εκτός από πρήξιμο και ερυθρότητα γύρω από τα μάτια. Μάθετε περισσότερα σχετικά με την δερματομυοσίτιδα.
Πώς να διαγνώσετε
Η διάγνωση γίνεται σύμφωνα με το οικογενειακό ιστορικό και τα συμπτώματα που παρουσιάζονται από το άτομο. Η επιβεβαίωση της διάγνωσης μπορεί να ζητηθεί από το γιατρό που εκτελεί βιοψία μυών ή μια εξέταση που είναι σε θέση να αξιολογήσει τη δραστηριότητα του μυός από την εφαρμογή ηλεκτρικών ρευμάτων, ηλεκτρομυογραφία. Μάθετε περισσότερα σχετικά με την ηλεκτρομυογραφία και πότε χρειάζεται.
Επιπροσθέτως, μπορούν να παραγγελθούν βιοχημικές εξετάσεις που είναι επίσης ικανές να αξιολογήσουν τη μυϊκή λειτουργία, όπως η μυοσφαιρίνη και η φωσφοκινάση της κρεατίνης ή η CPK. Κατανοήστε πώς γίνεται η εξέταση CPK.
Πώς γίνεται η θεραπεία;
Notot τη τηky τη τηkyotky τη τη notototkykyot notky τη not notkyotot notkykyotot τη τη τη notot τη τη notkyototot notky notky notototkyky notky notky τηototkyky notkyot τη τηky τηotot τη τηky notot τη τηkyky not notkyky notkyotky τη τη notkykyky τη τη notkyot notky τη τη τη τη τη τη τη not τηky notkyot notot not Συνεπώς, ο γιατρός μπορεί να συστήσει τη χρήση κορτικοστεροειδών φαρμάκων, όπως η πρεδνιζόνη, για την ανακούφιση του πόνου και τη μείωση της μυϊκής φλεγμονής, καθώς και για τα ανοσοκατασταλτικά, όπως το Methotrexate και το Cyclophosphamide, για παράδειγμα, προκειμένου να μειωθεί η ανοσοαπόκριση κατά του ίδιου του οργανισμού.
Επιπλέον, συνιστάται να κάνετε φυσιοθεραπεία για να ανακτήσετε τις κινήσεις και να αποφύγετε τη μυϊκή ατροφία, καθώς στην πολυμυοσίτιδα οι μύες καθίστανται αδύναμοι, καθιστώντας δύσκολη την εκτέλεση απλών κινήσεων, όπως τοποθέτηση του χεριού στο κεφάλι.
Εάν υπάρχει ένας συμβιβασμός στους οισοφαγικούς μύες, προκαλώντας δυσκολία στην κατάποση, μπορεί επίσης να είναι σκόπιμο να πάτε σε παθολόγο ομιλίας.
