Τι είναι η θεραματοθεραπεία, πώς γίνεται και τι είναι για

Η αιμοθεραπεία είναι ένας τύπος θεραπείας στην οποία μια προκαθορισμένη ποσότητα αίματος συλλέγεται από ένα άτομο και, μετά από επεξεργασία και ανάλυση, μεταγγίζεται σε άλλο άτομο, βοηθώντας στη θεραπεία και βελτίωση του ασθενούς.

Στην περίπτωση της αυτοαιθεραπείας, από την άλλη πλευρά, το δείγμα αίματος αποσύρεται και στη συνέχεια επιστρέφεται στο σώμα με ένεση απευθείας μέσα στη φλέβα ή μέσα στον μυ, για παράδειγμα. Αυτός ο τύπος θεραπείας συνήθως γίνεται για την τόνωση του ανοσοποιητικού συστήματος και επομένως μπορεί να χρησιμοποιηθεί για την ανακούφιση των συμπτωμάτων διαφόρων προβλημάτων υγείας όπως αρθρίτιδα, ουρική αρθρίτιδα ή αλλεργίες. Παρόλο που έχει οφέλη, η αυτοθεραπεία είναι μια τεχνική που έχει μελετηθεί ελάχιστα και δεν έχει ακόμη εγκριθεί από την ANVISA.

Βασικά πλεονεκτήματα

Η διαδικασία αιμοθεραπείας μπορεί να γίνει σε διάφορες καταστάσεις, οι οποίες συνήθως εκτελούνται στη θεραπεία ατόμων που έχουν υποστεί ατυχήματα και έχουν χάσει μεγάλες ποσότητες αίματος, κατά τη διάρκεια και μετά από σοβαρές χειρουργικές επεμβάσεις και σε άτομα που πάσχουν από ασθένειες που σχετίζονται με το αίμα όπως λευχαιμία, αναιμία, λέμφωμα και πορφύρα, για παράδειγμα.

Στην περίπτωση της αυτοθεραπείας, καθώς ο στόχος είναι η τόνωση του ανοσοποιητικού συστήματος, αυτός ο τύπος εναλλακτικής θεραπείας μπορεί να είναι αποτελεσματικός σε περιπτώσεις:

• Ρευματοειδής αρθρίτιδα.
• Ουρική αρθρίτιδα.
• Βρογχίτιδα.
• Αλλεργίες;
• Τη νόσο του Crohn.
• Έρπης.
• Ακμή;
• Προβλήματα κυκλοφορίας;
• Έκζεμα.
• Έλκη στα πόδια.
• Μυκητιασικές λοιμώξεις.

Σε ορισμένες περιπτώσεις, στο αίμα του ατόμου που εγχύεται, μπορεί να προστεθεί ακόμα όζον ή φυτικά σκευάσματα για μεγαλύτερη ανακούφιση των συμπτωμάτων. Για παράδειγμα, το όζον φαίνεται να βελτιώνει την οξυγόνωση του αίματος και συνεπώς μπορεί να βοηθήσει σε περιπτώσεις κακής κυκλοφορίας. Ήδη η χρήση φαρμακευτικών φυτών, όπως η εχινάκεια, μπορεί να τονώσει τον οργανισμό για την καταπολέμηση των λοιμώξεων από ιούς.

Πώς γίνεται;

Η διαδικασία της αιμοθεραπείας πραγματοποιείται ακολουθώντας την ίδια διαδικασία συλλογής αίματος, δηλαδή, τοποθετείται ένας βραχίονας στον βραχίονα για να επιτραπεί η καλύτερη απεικόνιση του αιμοφόρου αγγείου και στη συνέχεια απομακρύνονται 50 έως 300 ml αίματος, τα οποία τοποθετούνται σε ένα δοχείο που περιέχει ηπαρίνη, που είναι μια αντιπηκτική ουσία, δηλαδή εμποδίζει το πήγμα του αίματος.

Στην περίπτωση της αυτόματης αιμοθεραπείας, αυτό το συλλεχθέν αίμα επανεισάγεται στο σώμα μέσα σε 30 λεπτά μετά την απομάκρυνσή του και μπορεί να γίνει απευθείας στον μυ ή τη φλέβα με ένεση. Κατά τη διάρκεια των 30 λεπτών που το αίμα μπορεί να παραμείνει έξω από το σώμα πριν επαναληφθεί, ο γιατρός μπορεί να τοποθετήσει ουσίες στο αίμα που διευκολύνουν τη διαδικασία ανάκτησης, όπως το όζον ή το φυτικό παρασκεύασμα, για παράδειγμα.

Στη χημειοθεραπεία, το συλλεγόμενο αίμα αποστέλλεται στο εργαστήριο για εξετάσεις αίματος και συμβατότητα με το άτομο που θα λάβει το αίμα για να αποφευχθεί οποιαδήποτε αντίδραση μετάγγισης. Κατανοήστε πώς γίνεται η μετάγγιση αίματος.

Γιατί μπορεί να λειτουργήσει η αυτοθεραπεία;

Το ευεργετικό αποτέλεσμα της αυτοαιθεραπείας φαίνεται να σχετίζεται με την παρουσία αντιγόνων στο εγχυόμενο αίμα, τα οποία διεγείρουν το σώμα να παράγει αντισώματα, γεγονός που καθιστά το ανοσοποιητικό σύστημα ισχυρότερο για την καταπολέμηση της νόσου που αναπτύσσεται.

Δηλαδή, όταν το αίμα εγχέεται πίσω στο σώμα, το σώμα αρχίζει να προσβάλει αυτό το αίμα γιατί περιέχει ίχνη της νόσου που αναπτύσσεται. Όταν συμβεί αυτό, ο οργανισμός κερδίζει περισσότερη αντίσταση έναντι της νόσου και κατά συνέπεια καταφέρνει να το εξαλείψει πιο γρήγορα.

Ποιοι είναι οι κίνδυνοι για την υγεία

Η αιμοθεραπεία συνήθως δεν δημιουργεί κινδύνους για τον δότη και τον λήπτη, ωστόσο, είναι σημαντικό να είναι συμβατά ώστε να μην υπάρχουν αντιδράσεις σχετικές με τη διαδικασία μετάγγισης.

Παρόλο που φαίνεται να έχει αρκετά οφέλη για τη θεραπεία διαφόρων ασθενειών, η αυτοαιθεραπεία δεν έχει εγκριθεί από την ANVISA και κατά συνέπεια δεν θα πρέπει να χρησιμοποιείται. Αυτό οφείλεται στο γεγονός ότι απαιτούνται αρκετές δοκιμές για να κατανοηθούν οι επιπτώσεις αυτής της θεραπείας, καθώς και για τον εντοπισμό πιθανών κινδύνων για την υγεία.