Θεραπείες για την πολλαπλή σκλήρυνση

Παρόλο που δεν υπάρχει θεραπεία για σκλήρυνση κατά πλάκας, υπάρχουν φάρμακα που βοηθούν στη θεραπεία, μειώνοντας τη φλεγμονώδη δραστηριότητα και τα κρούσματα με την πάροδο του χρόνου, μειώνοντας έτσι τα συμπτώματα της σωματικής αναπηρίας που είναι χαρακτηριστικές της νόσου.

Γενικά, η θεραπεία για τη σκλήρυνση κατά πλάκας περιλαμβάνει:

• Μέσα που μειώνουν τον κίνδυνο εκδηλώσεων με τη μείωση της δραστηριότητας των κυττάρων του ανοσοποιητικού συστήματος.
• Θεραπείες που θεραπεύουν την οξεία εστία, που μειώνουν την οξεία φλεγμονή, όπως τα κορτικοστεροειδή.
• Θεραπείες που χρησιμοποιούνται στη συμπτωματική θεραπεία, οι οποίες χρησιμεύουν για την ανακούφιση των εκδηλώσεων της νόσου και τη βελτίωση της ποιότητας ζωής.

Θεραπείες που εμποδίζουν την πρόοδο της νόσου

Κατά τον καθορισμό της θεραπείας, ο γιατρός πρέπει να λαμβάνει υπόψη παράγοντες όπως η αποτελεσματικότητα και η ασφάλεια του φαρμάκου, το προφίλ του ατόμου και άλλες θεραπείες που κάνει, αλλά κυρίως η κλινική μορφή της νόσου.

1. Ιντερφερόνη βήτα

Η ιντερφερόνη βήτα είναι ένα από τα πιο συχνά προδιαγεγραμμένα ανοσορρυθμιστικά φάρμακα για τη θεραπεία της σκλήρυνσης κατά πλάκας, γεγονός που μειώνει τη συχνότητα και τη σοβαρότητα των κρουσμάτων.

Οι πιο συχνές ανεπιθύμητες ενέργειες περιλαμβάνουν αντίδραση στο σημείο της ένεσης, χαρακτηριστικά συμπτώματα της γρίπης όπως πυρετός, κεφαλαλγία, φτάρνισμα και ρινική καταρροή και ηπατική βλάβη, επομένως πρέπει να γίνουν εξετάσεις αίματος για την παρακολούθηση των ηπατικών ενζύμων.

Μερικοί άνθρωποι που παίρνουν αυτό το φάρμακο μπορεί να αναπτύξουν αντισώματα που μπορεί να μειώσουν την αποτελεσματικότητα άλλων φαρμάκων.

2. Ocrelizumab

Το Ocrelizumab, με την εμπορική ονομασία Ocrevus, είναι ένα εξανθρωπισμένο ανασυνδυασμένο μονοκλωνικό αντίσωμα που λειτουργεί με τη ρύθμιση του ανοσοποιητικού συστήματος, αλλά ο μηχανισμός δράσης του δεν είναι ακόμη γνωστός.

Οι πιο συχνές ανεπιθύμητες ενέργειες που μπορεί να προκληθούν από αυτό το φάρμακο είναι οι αντιδράσεις στο σημείο της ένεσης, η μείωση της αρτηριακής πίεσης, ο πυρετός και η ναυτία. Επιπλέον, μπορεί επίσης να αυξήσει τον κίνδυνο καρκίνου, δηλαδή του καρκίνου του μαστού. Μάθετε περισσότερα για αυτό το φάρμακο.

3. Οξεικό γλατιραμέρη

Το Glatiramer Acetate αποτελείται από ένα σύνολο συνθετικών πολυπεπτιδίων ικανών να ρυθμίζουν το ανοσοποιητικό σύστημα, βοηθώντας στον αποκλεισμό της επίθεσης του ανοσοποιητικού συστήματος μυελίνης.

Οι πιο συχνές ανεπιθύμητες ενέργειες περιλαμβάνουν ερεθισμό στη θέση ένεσης, λοίμωξη, άγχος, κατάθλιψη, κεφαλαλγία, αίσθημα αδιαθεσίας, πόνο στην άρθρωση και στην πλάτη και αίσθημα αδυναμίας.

4. Φουμαρικό διμεθύλιο

Αυτό είναι ένα φάρμακο που εμποδίζει το ανοσοποιητικό σύστημα να καταστρέψει τον εγκέφαλο και το νωτιαίο μυελό, πράγμα που βοηθάει στην επιβράδυνση της επιδείνωσης της νόσου

Οι πιο συχνές ανεπιθύμητες ενέργειες που μπορεί να εμφανιστούν κατά τη διάρκεια της θεραπείας είναι η διάρροια, η ναυτία και η μείωση του αριθμού των λευκών αιμοσφαιρίων στο αίμα.

5. Fingolimod

Το fingolimod είναι ένα φάρμακο που βοηθά στη μείωση του αριθμού των υποτροπών, επιβραδύνοντας τα συμπτώματα της νόσου. Αυτό το φάρμακο μπορεί να αλλάξει τον τρόπο με τον οποίο λειτουργεί το ανοσοποιητικό σύστημα, εμποδίζοντας τα κύτταρα που προκαλούν φλεγμονή να φτάσουν στον εγκέφαλο, πράγμα που μειώνει τις βλάβες των νεύρων που προκαλούνται από τη σκλήρυνση κατά πλάκας.

Οι πιο συχνές ανεπιθύμητες ενέργειες που μπορεί να εμφανιστούν με τη χρήση αυτού του φαρμάκου είναι πονοκέφαλος, υψηλή αρτηριακή πίεση, θολή όραση και μειωμένος καρδιακός ρυθμός, οπότε είναι σημαντικό να παρακολουθείται η καρδιά εντός ωρών από την πρώτη δόση.

6. Teriflunomide

Μελέτες έχουν δείξει ότι η teriflunomide, εμπορικά γνωστή ως Aubagio, μειώνει σημαντικά την εμφάνιση κρουσμάτων, τον κίνδυνο πρόκλησης της αναπηρίας και τη φλεγμονώδη δραστηριότητα των βλαβών. Μάθετε περισσότερα για αυτό το φάρμακο.

Οι πιο συχνές ανεπιθύμητες ενέργειες που μπορεί να εμφανιστούν κατά τη διάρκεια της θεραπείας είναι οι ηπατικές βλάβες και η τριχόπτωση Αυτό το φάρμακο είναι επιβλαβές για το αναπτυσσόμενο έμβρυο και επομένως δεν πρέπει να χρησιμοποιείται από έγκυες γυναίκες ή από εκείνες που επιθυμούν να μείνουν έγκυες και, σε αυτή την περίπτωση, δεν πρέπει να χρησιμοποιούνται από τον άνδρα.

7. Natalizumab

Το Natalizumab, γνωστό στο εμπόριο ως Tysabri, είναι ένα ανθρωποποιημένο μονοκλωνικό αντίσωμα που εμποδίζει την κίνηση δυνητικά επιβλαβών κυττάρων του ανοσοποιητικού συστήματος από την κυκλοφορία του αίματος στον εγκέφαλο και τον νωτιαίο μυελό.

Οι πιο συχνές παρενέργειες που μπορεί να προκληθούν από αυτό το φάρμακο είναι πονοκέφαλος, κόπωση, λοιμώξεις, κατάθλιψη και πόνος στα άκρα. Αυτό το φάρμακο αυξάνει τον κίνδυνο μιας ιογενούς μόλυνσης του εγκεφάλου που ονομάζεται προοδευτική πολυεστιακή λευκοεγκεφαλοπάθεια σε μερικούς ανθρώπους.

8. Alemtuzumab

Αυτό το φάρμακο βοηθά στη μείωση της πιθανής βλάβης στα νεύρα που προκαλείται από τα λευκά αιμοσφαίρια, αλλά από την άλλη, αυξάνει τον κίνδυνο λοιμώξεων και αυτοάνοσων διαταραχών.

Οι πιο συχνές ανεπιθύμητες ενέργειες που μπορεί να εμφανιστούν με τη χρήση αυτού του φαρμάκου είναι οι αντιδράσεις που σχετίζονται με τη διάχυση, τις λοιμώξεις και τις διαταραχές του θυρεοειδούς.

9. Μιτοξαντρόνη

Εμπορικά γνωστή ως Mitostat, αυτό το ανοσοκατασταλτικό αναστέλλει τον πολλαπλασιασμό των λεμφοκυττάρων Τ και Β, την παραγωγή αντισωμάτων από τα Β κύτταρα και την καταστροφή της μυελίνης που προκαλείται από τους μακροφάγους. Μάθετε τι είναι για και ποιες είναι οι παρενέργειες της μιτοξαντρόνης.

Αυτό το φάρμακο μπορεί να είναι επιβλαβές για την καρδιά και σχετίζεται με την ανάπτυξη καρκίνου του αίματος και συνεπώς η χρήση του στη θεραπεία της σκλήρυνσης κατά πλάκας είναι εξαιρετικά περιορισμένη. Η μιτοξαντρόνη χρησιμοποιείται συνήθως μόνο για τη θεραπεία της νόσου σε σοβαρό και προηγμένο στάδιο ή για άτομα που δεν έχουν ανταποκριθεί σε άλλες θεραπείες.

Στον πίνακα που ακολουθεί αναφέρονται όλοι οι τύποι σκλήρυνσης κατά πλάκας και τα φάρμακα που συνταγογραφούνται συνήθως για καθένα από αυτά:

Θεραπείες που χρησιμοποιούνται για τη θεραπεία οξέων επεισοδίων

Όταν εμφανιστεί μια εστία πολλαπλής σκλήρυνσης, πρέπει να δοθούν φάρμακα που έχουν δράση για τον έλεγχο οξείας φλεγμονής, όπως τα στεροειδή.

Τα κορτικοστεροειδή, όπως η πρεδνιζόνη από το στόμα και η ενδοφλέβια μεθυλπρεδνιζολόνη, συνταγογραφούνται για τη μείωση της φλεγμονής των νεύρων. Οι πιο συχνές ανεπιθύμητες ενέργειες αυτών των φαρμάκων μπορεί να περιλαμβάνουν την αϋπνία, την αυξημένη αρτηριακή πίεση, τις αλλαγές της διάθεσης και την κατακράτηση υγρών.

Θεραπείες που χρησιμοποιούνται για τη συμπτωματική θεραπεία

Για τους ανθρώπους που πάσχουν από σκλήρυνση κατά πλάκας, εκτός από τη θεραπεία με φάρμακα που καθυστερούν τα συμπτώματα της νόσου, πρέπει να προωθηθεί ένας υγιεινός τρόπος ζωής μέσω μιας προσαρμοσμένης διατροφής, της τακτικής σωματικής άσκησης, όταν γίνεται ανεκτή, της φυσικής θεραπείας, της διόρθωσης της έλλειψης βιταμινών D και ωμέγα 3.

Παρακολουθήστε το παρακάτω βίντεο και δείτε πώς να κάνετε τις συνιστώμενες ασκήσεις για σκλήρυνση κατά πλάκας:

Επιπλέον, είναι πολύ σημαντικό να ελέγχονται τα συμπτώματα που προκύπτουν μέσω της συμπτωματικής θεραπείας. Αυτά τα συμπτώματα συνήθως περιλαμβάνουν μυϊκές συσπάσεις, κόπωση, αδυναμία, πόνο, σεξουαλική δυσλειτουργία, κατάθλιψη και ανεξέλεγκτη κύστη και έντερο:

• Έλλειψη κινητικού συντονισμού και τρόμου: κλοναζεπάμη.
• Ακούσια αύξηση των μυϊκών συστολών: μπακλοφένη, διαζεπάμη, τισανιδίνη, δαντρόλη, υδροχλωρική κυκλοβενζαπρίνη.
• Αδυναμία: αμινοπυριδίνη, διαμινοπυριδίνη, φαμπριδίνη,
• Πόνος: αντισπασμωδικά, όπως καρβαμαζεπίνη, φαινυτοΐνη, γκαμπαπεντίνη, pregabalin, αντικαταθλιπτικά όπως η αμιτριπτυλίνη, η νορτριπτυλίνη, η δεσιπραμίνη, η βενλαφαξίνη ή τα αντιαρρυθμικά όπως η μεξελετίνη.
• Δυσλειτουργία ούρων: βρωμιούχο προπανθελίνη, οξυβουτυνίνη, τρυγική τολτεροδίνη ή solifenacin;
• Κατάθλιψη: φλουοξετίνη, σερτραλίνη, αμιτριπτυλίνη, νορτριπτυλίνη, δεσιπραμίνη, βενλαφαξίνη,
• Κούραση: αμανταδίνη, μεθυλφαινιδάτη, μοδαφινίλη.
• Γνωστικά προβλήματα: υδροχλωρική donepezil;
• Σεξουαλική δυσλειτουργία: sildenafil, ταδαλαφίλη, vardenafil.

Η θεραπεία για τη σκλήρυνση κατά πλάκας θα πρέπει να καθορίζεται από το γιατρό και το άτομο θα πρέπει να παρακολουθείται συχνά για να προσαρμόσει τα φάρμακα καθώς προχωρά η ασθένεια. Είναι σημαντικό το άτομο να μην υποβληθεί ποτέ σε αυτοθεραπεία, ακόμη και αν συμβεί κάποιο από τα παραπάνω συμπτώματα.