Η εμβολή του λίπους είναι η απόφραξη των αιμοφόρων αγγείων από σταγονίδια λίπους που συμβαίνει συνήθως μετά από κατάγματα μακρών οστών, όπως οστά στα πόδια, τους μηρούς ή τους γοφούς, αλλά που μπορεί επίσης να προκύψουν κατά την μετεγχειρητική περίοδο ορθοπεδικών χειρουργείων ή διαδικασιών όπως η λιποαναρρόφηση, για παράδειγμα.
Τα σταγονίδια λίπους μπορούν να εξαπλωθούν μέσω των φλεβών και των αρτηριών του σώματος, μεταφέρονται από την κυκλοφορία του αίματος και μπορούν να φτάσουν σε διάφορους χώρους και όργανα του σώματος. Συνήθως, η εμβολή προκαλεί σοβαρές βλάβες μόνο όταν εμφανίζεται σε μεγάλες ποσότητες και όταν συμβεί αυτό, τα πλέον επηρεασμένα όργανα είναι:
- Οι πνεύμονες : είναι τα κύρια όργανα που επηρεάζονται, μπορεί να είναι δύσπνοια και χαμηλή οξυγόνωση του αίματος, μια κατάσταση που ονομάζεται πνευμονικός θρομβοεμβολισμός. Κατανοήστε περισσότερο το πώς συμβαίνει και άλλες αιτίες πνευμονικής εμβολής.
- Εγκέφαλος : Όταν επηρεάζονται, προκαλούν τυπικές αλλαγές των εγκεφαλικών επεισοδίων, όπως απώλεια δύναμης, αλλοίωση της οδού, αλλοιώσεις του οράματος και δυσκολίες στην ομιλία, για παράδειγμα.
- Δέρμα : Παρουσιάζεται φλεγμονή προκαλώντας κόκκινες βλάβες και τάση για αιμορραγία.
Ωστόσο, άλλα όργανα όπως νεφρά, αμφιβληστροειδή, σπλήνα ή συκώτι, για παράδειγμα, μπορούν επίσης να επηρεαστούν και να υπονομεύσουν τη λειτουργία τους.
Κύριες αιτίες
Η λιπαρή εμβολή μπορεί να ενεργοποιηθεί από καταστάσεις όπως:
- Κάταγμα οστών, όπως μηρού, κνήμης και λεκάνης, μετά από αυτόματο ατύχημα ή πτώση.
- Ορθοπεδικές χειρουργικές επεμβάσεις, όπως αρθροπλαστική γονάτου ή ισχίου.
- Πλαστική χειρουργική, όπως λιποαναρρόφηση ή πλήρωση λίπους.
Η λιπαρή εμβολή μπορεί επίσης να συμβεί χωρίς σαφή λόγο, αυθόρμητα, που είναι πιο σπάνια. Μερικά από τα άτομα που κινδυνεύουν περισσότερο είναι φορείς γενικευμένων λοιμώξεων, άτομα με δρεπανοκυτταρική αναιμία, παγκρεατίτιδα, διαβήτη, ηπατική στεάτωση, παρατεταμένη χρήση κορτικοστεροειδών ή με εκτεταμένα εγκαύματα.
Πιθανά συμπτώματα
Η λιπώδης εμβολή φτάνει γενικά σε μικρά αγγεία στην κυκλοφορία, οπότε δεν προκαλεί πάντα συμπτώματα εκτός από την περίπτωση που εμφανίζεται μια τεράστια εμβολή, δηλαδή όταν φτάνει σε πολλά αιμοφόρα αγγεία σε σημείο που θέτει σε κίνδυνο την κυκλοφορία και τη λειτουργία των οργάνων. Κάποια από τα συμπτώματα που μπορεί να εμφανιστούν περιλαμβάνουν δύσπνοια, κεφαλαλγία, μεταβολές όρασης ή ομιλίας, αδυναμία, υπνηλία, απώλεια συνείδησης και κώμα, και δερματικές αλλοιώσεις.
Η διάγνωση της εμβολής γίνεται από την κλινική αξιολόγηση του ιατρού και μερικές εξετάσεις μπορεί να βοηθήσουν να αποδειχθούν περιοχές βλάβης οργάνων λόγω έλλειψης ροής αίματος, όπως η μαγνητική τομογραφία.
Όταν συμβαίνει το σύνδρομο εμβολισμού του λίπους
Η εμβολή του λίπους μπορεί να ονομαστεί σύνδρομο εμβολισμού του λίπους όταν είναι σοβαρή και ταυτόχρονα πλήττει τους πνεύμονες, τον εγκέφαλο, την πήξη του αίματος και το δέρμα, προκαλώντας μια σοβαρή εικόνα που περιλαμβάνει δυσκολία στην αναπνοή, εγκεφαλικές μεταβολές και ερυθρές δερματικές αλλοιώσεις, οι οποίες υποδηλώνουν φλεγμονή και τάση για αιμορραγία.
Μόνο το 1% των περιπτώσεων λιπώδους εμβολής αναπτύσσουν αυτό το σύνδρομο, το οποίο είναι τόσο σοβαρό επειδή, εκτός από την απόφραξη αγγείων από σταγονίδια λίπους, προκαλεί επίσης χημικές αντιδράσεις στην κυκλοφορία που προκαλούν έντονη φλεγμονώδη αντίδραση στο σώμα.
Πώς γίνεται η θεραπεία;
Παρόλο που δεν υπάρχει ειδική θεραπεία για τη θεραπεία της λιπαρής εμβολής, υπάρχουν μέτρα που χρησιμοποιεί ο γιατρός για να ελέγξει τα συμπτώματα και να διευκολύνει την αποκατάσταση. Σε ορισμένες περιπτώσεις, αυτή η παρακολούθηση μπορεί να γίνει σε περιβάλλον ΜΕΘ, μέχρι να υπάρξει βελτίωση και σταθεροποίηση της κλινικής εικόνας.
Ορισμένες επιλογές που χρησιμοποιεί ο γιατρός περιλαμβάνουν τη χρήση καθετήρα ή μάσκα οξυγόνου, επιπλέον της συνεχούς παρακολούθησης των ζωτικών σημείων. Εάν είναι απαραίτητο, μπορεί να γίνει ενυδάτωση στη φλέβα με ορό, καθώς και φάρμακα που χρησιμοποιούνται για τη ρύθμιση της αρτηριακής πίεσης.
Επιπλέον, ορισμένοι γιατροί μπορούν να δοκιμάσουν τη χρήση κορτικοειδών φαρμάκων ως μια προσπάθεια να μειωθεί η φλεγμονώδης αντίδραση της νόσου.
