Η ρευματοειδής αρθρίτιδα είναι μια αυτοάνοση ασθένεια που προκαλεί συμπτώματα όπως πόνο, ερυθρότητα και οίδημα στις πληγείσες αρθρώσεις, καθώς και δυσκαμψία και δυσκολία μετακίνησης αυτών των αρθρώσεων για τουλάχιστον 1 ώρα μετά το ξύπνημα.
Η θεραπεία της ρευματοειδούς αρθρίτιδας καθοδηγείται από τον ρευματολόγο και περιλαμβάνει τη χρήση θεραπειών, διατροφής και φυσιοθεραπείας, που ανακουφίζουν από τον πόνο και βελτιώνουν την ποιότητα ζωής. Αλλά δεν έχει καμία θεραπεία και η θεραπεία πρέπει να γίνει για μια ζωή.
Συμπτώματα της ρευματοειδούς αρθρίτιδας
Τα πρώτα συμπτώματα συνήθως περιλαμβάνουν πυρετό, κόπωση, πόνο στις αρθρώσεις, αίσθημα κακουχίας που μπορεί να εμφανιστεί και να εξαφανιστεί χωρίς σημαντικές διαλείψεις ή εξηγήσεις. Συνήθως εμφανίζονται εβδομάδες ή μήνες πριν τα κλασικά συμπτώματα εμφανιστούν ως δυσκαμψία και πόνος και ερυθρότητα στις αρθρώσεις.
Αν νομίζετε ότι μπορεί να έχετε ρευματοειδή αρθρίτιδα, επιλέξτε αυτό που αισθάνεστε:
- 1. Πόνος στις αρθρώσεις συμμετρικά (και στις δύο πλευρές του σώματος) Ναι Όχι
- 2. Οίδημα και ερυθρότητα σε μία ή περισσότερες αρθρώσεις Ναι Όχι
- 3. Δυσκολία στη μετακίνηση του αρμού Ναι Όχι
- 4. Μειωμένη αντοχή στο σημείο των αρθρώσεων που έχουν προσβληθεί Ναι Όχι
- 5. Πόνος στις αρθρώσεις που είναι χειρότερος μετά από ξυπνήσει Ναι Όχι
Όλα αυτά τα συμπτώματα εμφανίζονται στην προσβεβλημένη άρθρωση, αλλά η ρευματοειδής αρθρίτιδα μπορεί να καταλήξει να δημιουργεί άλλες, όπως ο πόνος στην πλάτη εξαιτίας της κακής στάσης και της ανάπτυξης της νόσου. Μπορούν επίσης να επηρεαστούν και άλλες αρθρώσεις όπως τα γόνατα, οι ώμοι και ο αυχένα.
Οι γυναίκες επηρεάζονται περισσότερο και τα συμπτώματα μπορούν να ξεκινήσουν από την ηλικία των 30 ετών, αν και είναι πιο συχνή, ξεκινώντας από τα 40.
Πώς να επιβεβαιώσετε τη διάγνωση
Η ρευματοειδής αρθρίτιδα μπορεί να διαγνωσθεί παρατηρώντας συμπτώματα και πραγματοποιώντας εξετάσεις, αλλά μπορεί να είναι δύσκολη η διάγνωση, ειδικά στο αρχικό στάδιο, όταν τα συμπτώματα δεν είναι πολύ σαφή και μπορεί να συγχέονται με οστεοαρθρίτιδα ή άλλες ασθένειες. Έτσι, για να επιβεβαιώσει ότι ο ρευματολόγος μπορεί να ζητήσει διάφορες εξετάσεις όπως:
- Δοκιμασία αίματος με ρευματοειδή παράγοντα, που μπορεί να δείξει την ασθένεια, αν και σε ορισμένες περιπτώσεις το αποτέλεσμα είναι ψευδές αρνητικό.
- Δοκιμή αντιπυρηνικών αντισωμάτων.
- Ακτινογραφία της άρθρωσης για να ελέγξει εάν υπάρχει επίσης αρθροπάθεια, όταν ερωτάται ιδιαίτερα όταν υπάρχουν συμπτώματα αρθρίτιδας στα χέρια ή στα πόδια.
- Απεικόνιση μαγνητικού συντονισμού όταν υπάρχει υποψία αρθρίτιδας στη σπονδυλική στήλη.
- Επίπεδο της C-αντιδρώσας πρωτεΐνης, για την επαλήθευση της έντασης της φλεγμονής.
- Υπολογιστική τομογραφία για την εκτίμηση της έκτασης της φλεγμονής.
Σε αυτήν την ασθένεια το αμυντικό σύστημα του σώματος αρχίζει να επιτίθεται σε υγιείς αρθρώσεις, αλλά δεν είναι ακόμα γνωστό γιατί ακριβώς συμβαίνει αυτό. Αν και οι αιτίες της ρευματοειδούς αρθρίτιδας δεν είναι πλήρως κατανοητοί, ορισμένοι παράγοντες που επηρεάζουν την ανάπτυξή της είναι λοίμωξη από ιούς, βακτήρια, γενετικοί παράγοντες, τραυματισμοί και κάπνισμα, αυξάνουν τον κίνδυνο εμφάνισης της νόσου.
Θεραπεία για τη ρευματοειδή αρθρίτιδα
Η θεραπεία για τη ρευματοειδή αρθρίτιδα συνήθως ξεκινά με αντιφλεγμονώδη φάρμακα, ενέσεις κορτικοστεροειδών και ανοσοκατασταλτικά φάρμακα, τα οποία μπορούν να χρησιμοποιηθούν σε περιόδους κρίσης αλλά και εκτός κρίσης.
Επίσης σημαντικό είναι:
- Φυσιοθεραπεία, ειδικά σε περιόδους κρίσης, όταν υπάρχει έντονος πόνος και φλεγμονή.
- Υιοθετήστε μια δίαιτα πλούσια σε αντιφλεγμονώδη τρόφιμα, όπως τον τόνο, τον σολομό, το σκόρδο ή το πορτοκάλι.
- Να εκτείνεται κατά τη διάρκεια της ημέρας.
- Εφαρμόστε σακούλες ζεστού νερού πάνω από την άρθρωση.
- Πρακτική ελαφριά ή μέτρια άσκηση σε περιόδους εκτός κρίσης, όπως αερόμπικ στο νερό και Pilates αποφεύγοντας τις επίπονες ασκήσεις.
Η φυσική θεραπεία είναι μια πολύ σημαντική θεραπεία για τη ρευματοειδή αρθρίτιδα και περιλαμβάνει τη χρήση φορητών συσκευών, θερμών πορτοφολιών, ασκήσεων, τεχνικών κινητοποίησης κοινών και ενίσχυσης των εμπλεκόμενων μυών, συμβάλλοντας στην αποφυγή παραμορφώσεων και στη βελτίωση της καθημερινής κίνησης του ατόμου.
Στην τελευταία περίπτωση, όταν η άρθρωση είναι σοβαρά υπονομευμένη και τίποτα δεν φαίνεται να ανακουφίζει τα συμπτώματα, ο γιατρός μπορεί να προτείνει χειρουργικές επεμβάσεις για να επαναπροσδιορίσει τους τένοντες, να αντικαταστήσει τις αρθρώσεις, να απομακρύνει την υπερβολική αρθρική μεμβράνη ή να ενώσει δύο οστά έτσι ώστε να μην υπάρχει πλέον, όπως μπορεί να είναι χρήσιμο στο μικρό δάχτυλο, για παράδειγμα.
