Το σύνδρομο Boerhaave είναι ένα σπάνιο πρόβλημα που συνίσταται στην αυθόρμητη εκδήλωση ενός ραγισμένου οισοφάγου που προκαλεί συμπτώματα όπως σοβαρό θωρακικό άλγος και αίσθημα δύσπνοιας, για παράδειγμα.
Γενικά, το σύνδρομο Boerhaave προκαλείται από την υπερβολική πρόσληψη τροφής ή αλκοόλ που προκαλεί έντονο εμετό, αυξάνει την κοιλιακή πίεση και υπερβολική υπερέκκριση των οισοφαγικών μυών που τελικά σκίζουν.
Το σύνδρομο Boerhaave είναι επείγουσα ιατρική ανάγκη, γι 'αυτό είναι σημαντικό να πάτε αμέσως στο νοσοκομείο αν υπάρχει οξύς θωρακικός πόνος ή δύσπνοια για να ξεκινήσει η θεραπεία εντός των πρώτων 12 ωρών και να αποφευχθούν σοβαρές επιπλοκές, όπως η αναπνευστική ανακοπή.
Συμπτώματα του συνδρόμου Boerhaave
Τα κύρια συμπτώματα του συνδρόμου Boerhaave περιλαμβάνουν:
- Σοβαρός πόνος στο στήθος που επιδεινώνεται κατά την κατάποση.
- Αίσθημα δύσπνοιας
- Πρήξιμο του προσώπου ή του λαιμού.
- Αλλαγή της φωνής.
Συνήθως, αυτά τα συμπτώματα εμφανίζονται μετά τον εμετό, αλλά σε ορισμένες περιπτώσεις μπορεί επίσης να εμφανιστούν κάποια στιγμή αργότερα όταν τρώτε ή πίνετε νερό, για παράδειγμα.
Επιπλέον, τα συμπτώματα ποικίλλουν σε κάθε περίπτωση και μπορεί να παρουσιάζουν άλλα τελείως διαφορετικά σημεία, όπως υπερβολική επιθυμία να πίνουν νερό, πυρετό ή συνεχή εμετό. Με αυτόν τον τρόπο, η διάγνωση είναι συνήθως χρονοβόρα επειδή το σύνδρομο μπορεί να συγχέεται με άλλα καρδιακά ή γαστρεντερικά προβλήματα.
Θεραπεία του συνδρόμου Boerhaave
Η θεραπεία για το σύνδρομο Boerhaave θα πρέπει να γίνει στο νοσοκομείο με επείγουσα χειρουργική επέμβαση για να διορθωθεί η ρήξη του οισοφάγου και να αντιμετωπιστεί η λοίμωξη που συνήθως αναπτύσσεται στο στήθος λόγω συσσώρευσης γαστρικών οξέων και βακτηριδίων από τα τρόφιμα.
Στην ιδανική περίπτωση, η θεραπεία πρέπει να ξεκινήσει εντός των πρώτων 12 ωρών μετά τη ρήξη του οισοφάγου για να αποφευχθεί η εμφάνιση γενικής λοίμωξης η οποία, μετά από αυτό το διάστημα, μειώνει κατά το ήμισυ το προσδόκιμο ζωής του ασθενούς.
Διάγνωση του συνδρόμου Boerhaave
Η διάγνωση του συνδρόμου Boerhaave μπορεί να γίνει με ακτινογραφία θώρακος και υπολογιστική τομογραφία, ωστόσο, είναι σημαντικό να υπάρχει πρόσβαση στο ιστορικό του ασθενούς για να αποκλειστούν άλλες ασθένειες με παρόμοια συμπτώματα, όπως διάτρηση του γαστρικού έλκους, οξύ έμφραγμα του μυοκαρδίου ή οξεία παγκρεατίτιδα, είναι πιο συχνές και μπορεί να καλύψουν το σύνδρομο.
Επομένως, συνιστάται να ακολουθείται πάντα ο ασθενής, όποτε είναι δυνατόν, από έναν συγγενή ή στενό που γνωρίζει το κλινικό ιστορικό του ασθενούς ή μπορεί να περιγράψει για παράδειγμα τον χρόνο έναρξης των συμπτωμάτων.
