Η νόσος του ύπνου, γνωστή επιστημονικά ως αφρικανική ανθρώπινη τρυπανοσωμίαση, είναι μια ασθένεια που προκαλείται από το δάγκωμα της μύγας tsetse, η οποία είναι κοινή σε πολλές αφρικανικές χώρες.
Τα συμπτώματα εμφανίζονται συνήθως λίγες εβδομάδες μετά το δάγκωμα, αλλά μπορεί να χρειαστούν αρκετοί μήνες για να εμφανιστούν, ανάλογα με την αντίδραση του οργανισμού και του είδους της μύγας, για παράδειγμα.
Τα πρώτα συμπτώματα είναι πιο δύσκολο να εντοπιστούν επειδή περιλαμβάνουν πονοκέφαλο, πυρετό και πόνο στις αρθρώσεις, τα οποία μπορεί να θεωρηθούν λανθασμένα για γρίπη ή κρύο. Ωστόσο, με την πάροδο του χρόνου, το παράσιτο επηρεάζει το κεντρικό νευρικό σύστημα και άλλα σημεία εμφανίζονται ως:
- Συχνή σύγχυση.
- Αιφνίδιες αλλαγές στη συμπεριφορά.
- Δυσκολία συντονισμού.
- Ισορροπία προβλήματα.
Επιπλέον, υπάρχουν επίσης γνωστές διαταραχές ύπνου που προκαλούν υπερβολική αίσθηση ύπνου κατά τη διάρκεια της ημέρας, αλλά είναι δύσκολο να διατηρηθεί ένας καλός ύπνος και ηρεμία.
Αυτή η ασθένεια θα πρέπει να ταυτοποιηθεί και να αντιμετωπιστεί το συντομότερο δυνατόν, διότι αν υπερβολική εξέλιξη μπορεί να θέσει σε κίνδυνο τη ζωή του ατόμου λόγω τραυματισμών που προκαλούνται από το παράσιτο στο νευρικό σύστημα και σε διάφορα μέρη του εγκεφάλου.
Πώς μεταδίδεται
Η πιο συνηθισμένη μορφή μετάδοσης της νόσου του ύπνου είναι μέσω του tsetse της μύτης tsetse. Σε σπάνιες περιπτώσεις, η λοίμωξη μπορεί επίσης να προκύψει εξαιτίας της μαστίγας άλλων τύπων μύγες ή κουνούπια που έχουν τραυματίσει προηγουμένως ένα άτομο μολυσμένο με το παράσιτο, για παράδειγμα.
Έτσι, οι καλύτερες μορφές πρόληψης είναι:
- Φορέστε ρούχα με μακριά μανίκια, κατά προτίμηση ουδέτερου χρώματος, καθώς η μύγα έλκεται από έντονα χρώματα.
- Αποφύγετε να είστε κοντά στα ζιζάνια, επειδή η μύγα μπορεί να κατοικήσει μικρούς θάμνους.
- Χρησιμοποιήστε εντομοαπωθητικό, ειδικά για να αποκρούσετε άλλους τύπους μύγες και κουνούπια που μπορούν να μεταδώσουν την ασθένεια.
Επιπλέον, η μόλυνση με το παράσιτο μπορεί επίσης να περάσει από τις μητέρες στα παιδιά, να προκύψει από τυχαίες τσιμπήματα με μολυσμένες βελόνες ή να συμβεί μετά από στενές σχέσεις χωρίς προφυλακτικό.
Πώς γίνεται η θεραπεία;
Η θεραπεία ποικίλει ανάλογα με τον βαθμό εξέλιξης της νόσου και πριν επηρεάσει το κεντρικό νευρικό σύστημα είναι ταχύτερη και με λιγότερο επιθετικά φάρμακα όπως η πενταμιδίνη ή η σουραμίνη. Όταν η ασθένεια είναι πιο προηγμένη, είναι απαραίτητο να χρησιμοποιηθούν πιο επιθετικά φάρμακα και με περισσότερες ανεπιθύμητες ενέργειες, όπως το Melarsoprol, η Eflornithine ή το Nifurtimox, που πρέπει να χορηγηθούν στο νοσοκομείο.
Αυτή η θεραπεία θα πρέπει να συνεχιστεί μέχρις ότου το παράσιτο απομακρυνθεί πλήρως από το σώμα και επομένως απαιτείται αίμα και άλλα σωματικά υγρά για να διασφαλιστεί ότι το παράσιτο έχει εξαλειφθεί εντελώς. Μετά από αυτό, απαιτείται 24ωρη παρακολούθηση για να διασφαλιστεί ότι η νόσος δεν θα επαναληφθεί και ίσως είναι απαραίτητες τακτικές εξετάσεις αίματος.
